Een maandje verder; Vietnam & Cambodja. Time flies

Roekoe Roekoe!

Hier zijn we dan eindelijk weer met onze reisverhalen. Door wat oponthoud is ons reisverslag iets wat later, een klein beetje later maar, dan verwacht. Jullie lezen hieronder wel waarom. We waren gebleven bij ons tweede deel van Vietnam. Inmiddels hebben we Cambodja ook bijna afgeloten en vertrekken we morgen naar het zuiden van Thailand.

Dag 41: 15-04-2014
In Nha Trang, Zuid Vietnam, waar wij bij het vorige verhaal waren geëindigd, waren we flink wat verbrand. Even kijken of we van het verbranden van de vorige dag geleerd hadden, want we gingen weer op naar het strand. En dat hadden we! Dik insmeren en niet meer verbrand. Heerlijk stranddagje.

Dag 42: 16-04-2014
Vroeg opstaan om weer een stuk verder te reizen. Mui Ne was de bestemming. De busrit zou tot 15:00 uur duren, maar het bleek voor de verandering eens twee uur korter te zijn. Ineens waren we er al. Daar aangekomen zijn we met ons hele hebben en houden bij twee motor taxi's achterop gestapt. En werden we naar ons hotel gebracht, 5 kilometer verderop. Jammer dat het buiten het centrum lag, dus elke dag een fiets huren. In de beschrijving van het hotel stond dat het aan het strand lag en een mooi zwembad had. Het lag inderdaad aan het strand, maar dat was te goor voor woorden. Geen zandstrand waar je heerlijk kunt liggen dus, tussen allemaal bootjes en afval. En het zwembad was nogal klein, in de schaduw en aan een stoffige weg. Niet ideaal dus. Dan maar even een dutje doen en daarna met de fiets naar het centrum. We gingen even lekker wat Hollands eten, een kipsatetje, maar dan net een beetje anders dan dat wij kennen. Met een Aziatisch tintje. Zitten we te eten, valt het licht in het hele dorp uit. Laten we nou net de koplamp bij ons hebben in de tas. Ideaal zo'n koplamp, komt op de meest onverwachte momenten van pas. Opzetten dus en lekker dooreten, zag er niet uit natuurlijk. Het personeel vond het ook wel hilarisch om te zien. Uiteindelijk duurde de lichtuitval maar een paar minuten en kon de koplamp weer af. Terug naar het hotel voor een heerlijk drankje op het balkon.

Dag 43: 17-04-2014
We hadden een dagtour geboekt om Mui Ne te verkennen. In een jeep reden we samen met nog twee mensen rond. Eerst gingen we naar de Fairy Spring. Dit was een blotevoetenpad door een omgeving van rode gesteentes, rode zandduinen en bebossing. Hier liepen we tussendoor door een beekje met warm water. Super mooi! Even een fotoshoot houden dus. Daarna reden we langs de haven van Mui Ne. Dit was snel even een foto maken en weer instappen. Maar mooi om al die gekleurde bootjes te zien liggen. Weer de jeep in om naar de witte zandduinen te gaan. Daar konden we op een quad rijden door de witte zandduinen, net alsof je in een woestijn bent. Doen of niet doen...? Oke, gewoon doen!! Kwam Gera haar quad ervaring toch nog van pas. Whaaa super cool!! Onderweg even gestrand op een te stijle zandduin. Nog even gewisseld, toch weer terug gewisseld. En weer gaan. 20 min gaat dan toch wel heel snel, dus weer terug. Super gave ervaring! Op naar de laatste stop, op een rode, nogal hoge zandduin zouden we de zonsondergang gaan bekijken. Helaas moesten we het zonder zonsondergang doen want het was bewolkt. Dus weer in de jeep naar het centrum. Een onverwachts leuke en toffe dag. 's Avonds met een lekker drankje en muziekje op het balkon, dat dachten wij tenminste. Maar dat werd bruut verstoord door een mega vliegende tor van 6 cm (door ons al de dinosaurus mug genoemd, zo groot was die bijna haha). Wij als twee angsthazen naar binnen vluchten. Oke, het is weer stil. De kust lijkt veilig. Wij gaan weer op het balkon zitten. De deur achter ons dichtgedaan. Zit dat beest niet net boven handvat, shit!! Hoe komen we nou weer binnen zonder dat dat beest als een gek gaat vliegen. Oke dan moeten we hem er maar afslaan. Ondertussen bijna een ruzie omdat we het beide niet durfden, maar dat beest moest wel zo snel mogelijk weg. Staan we natuurlijk vreselijk lang te wachten en elkaar te pushen om het te doen, komt er een tweede dinosaurus mug aan. Nooooo! Maar die kwam al snel onder een stoelpoot terecht. One more to go! Uiteindelijk heeft Paulien alle moed bij elkaar geraapt en pats. Gera stond als backup doodsangsten uit te slaan bovenop de stoel. Weer als twee angsthazen naar binnen vluchten, want we zagen hem niet meer. Via het raam zagen we dat hij nog leefde. Oke, 1,2,3... andere stoelpoot er opzetten dan. Done. Geen balkonscene op dat balkon meer voor ons.

Dag 44: 18-04-2014
In het centrum waren bijna alleen maar resorts, en waar ook heel mooi strand scheen te zijn! Top, wij gaan een dagje naar het strand dachten we. Dus wij op de fiets richting het centrum, ongeveer 5 km. Daar aangekomen gingen we op zoek naar een pad naar het strand. Maar door alle resorts waren er bijna geen toegangen naar het strand. Uiteindelijk na wat rondvragen hadden we een strandopgang gevonden. En inderdaad, veel mooier strand dan wij voor de deur van het hotel hadden. Lekker ergens op een strandbedje neerploffen dus. Maar helaas, dat feestje ging niet door omdat het alleen voor resort gasten was, een privé strandje. Uiteindelijk mochten we toch ergens bij een resort tegen betaling liggen en ook gebruik maken van het zwembad. Wel jammer dat de zon al snel wegging achter de bomen en het met de wind dan toch best fris werd. Op de fiets terug dus!

Dag 45: 19-04-2014
Het was al weer tijd om Mui Ne te verlaten. Treurden we niet heel erg om, we waren behalve de tour door de zandduinen en de Fairy Spring niet heel gecharmeerd van de plaats. Dat kwam waarschijnlijk vooral door de plek waar wij zaten. Tijd om Ho Chi Minh te ontdekken! 's Ochtends werden we door de bus opgehaald en in de middag kwamen we aan in de stad. Door de verhalen die we hadden gehoord over het drukke verkeer in Ho Chi Minh hadden we ons er al een beetje op ingesteld. Maar eigenlijk vonden we het vergeleken bij Hanoi nog wel meevallen met het verkeer. Beter! Scheelt weer wat gevaar voor eigen leven en wat ergernissen. Eerst maar even naar het hotel, om daarna in het centrum van district 1 (waar bijna alle backpackers en andere reizigers verblijven) even verlaat te lunchen en een planning te maken voor de volgende dagen. Meteen maar even wat tours geboekt naar de Mekong Delta en de Cu Chi tunnels.

Dag 46: 20-04-2014
Vandaag gingen we zelf een city tour doen door Ho Chi Minh. De meeste bezienswaardigheden liggen in district 1 en is qua afstanden prima lopend te doen. Het was wel verschrikkelijk warm, lekker zweten ieeel, waardoor we wat extra tussenstops nodig hadden. Als eerste belandden we dan ook bij een koffiezaakje voor taartjes met cappuccino. Wat verlaat, half drie, gingen we dan echt op pad! We zijn langs vele bezienswaardigheden gelopen zoals het Opera House, een cathedraal waar we helaas niet in konden, het presidentiële paleis en een oorlogsmuseum. In het presidentiële paleis gingen we even een kijkje nemen in de vele zalen. In het oorlogsmuseum konden we veel zien en lezen over de vietnam oorlog. Erg indrukwekkend en bizar hoe veel er in die tijd gebeurd is. En dat er nu nog steeds dingen uit die tijd merkbaar zijn, zoals de vele kindjes die na die tijd mismaakt en met handicaps zijn geboren. Vreselijk om al die dingen te zien. 's Avonds hadden we als diner noodles opgehaald bij een vrouwtje met een standje op straat. Hilarisch goedkoop, met zijn tweeën voor ongeveer €1,30 gegeten. Lekker op het dakterras van ons hotel. Drankje erbij, niks meer aan doen!

Dag 47: 21-04-2014
Een boottocht over de Mekong Delta scheen prachtig te zijn. Dit gingen we dus ook doen. Dan wel voor één dag, anders kwam de reisplanning in de war. Met een busje reden we naar de Mekong Delta. Onderweg maakten we nog even een boeddhistische stop bij een tempel. Hierna reden we verder naar Cai Be, waar we op de boot stapten. We vaarden langs wat eilandjes en stopten als eerste bij een Coconut Farm. Hier lieten ze zien wat ze allemaal van kokosnoten maken, zoals koekjes, snoepjes en alles wordt daar met de hand gemaakt. Hier hebben we nog een kort ritje in de huifkar met paard gemaakt, beetje overbodig en veel te heet voor die paardjes. We stapten vervolgens weer op de boot en gingen naar Tan Phong Island voor een goddelijke rijst lunch. Na de lunch konden we nog even bij de krokodillen farm kijken. Wat een beesten! Wederom weer een stukje in de boot, op naar een honing farm. Hier konden we zelfgemaakte honingthee proeven en zelfs verse honing uit de honingraat met de bijen er nog op. Als je dit wilde en durfde tenminste. Na alle honing was het tijd om in een klein sloepje te stappen en de mangroves van dat eilandje in te varen. We kregen een rieten rijstveld hoed op tegen de zon, zag er erg Aziatisch uit. Na een tijdje varen gingen we weer van het sloepje af. Daar was het tijd voor vers fruit en live Tai Tu muziek. Dat was ook het einde van de dag tour, eerst met de boot en toen met de bus weer naar Ho Chi Minh City. In het centrum aangekomen gingen we meteen maar even een diner scoren. Tijd om een broodje döner kebab op te smullen op het dakterras van het hotel, onder het genot van een drankje.

Dag 48: 22-04-2014
Vlakbij Ho Chi Minh City zijn de bekende Cu Chi Tunnels, die zijn gegraven en gebruikt in de Vietnam oorlog. Tijd om die eens te bezoeken. Dit keer werden we met een iets ruimere bus opgehaald en hadden we een verrassend goed Engels sprekende gids. Hier hebben we veel gezien. Gera ging even onderduiken in een schuilplek. We hebben allerlei ondergrondse vallen tegen de Amerikanen gezien. De gids liet ook zien hoe de Vietnamezen in die tijd sandalen maakten. Ze draaiden de zool om, zodat de Amerikanen dachten te weten welke kant zo opgingen door naar de voetsporen te kijken. Maar ondertussen waren ze dus precies de andere kant opgegaan. We gingen ook nog een stukje door de Cu Chi tunnels. Deze tunnel was 1,20 meter hoog en hier moest je ongeveer op handen en voeten door de tunnel manoeuvreren, een onmogelijke optie voor Europeanen. Claustrofobisch en zwetend dat dit was. Gelukkig maar voor 20 meter, maar deze meters voelden aan als kilometers. Echt bijkomen zat er niet echt in want wij gingen ons namelijk begeven aan de M16 geweren. Elk vijf kogels, geluidsbescherming voor de oren op en knallen. Echt richten zat er niet in, doodeng. Wat een lawaai kwam er uit en je kreeg nog een schok na van het geweer. Maar super gaaf om te doen, ook dit hebben we weer gedaan. Er werd zelfs een foto van ons gemaakt, omdat wij de enige vrouwen (angsthazen) waren die dit deden. Nog een kort rondje over het terrein, waarna we weer met de bus terug naar de stad reden. We hadden enigszins haast omdat we het vliegtuig moesten halen die ons naar Phu Quoc zou brengen. Uiteindelijk hadden we nog alle tijd en dit terwijl we eerst op het verkeerde vliegveld werden afgezet. Tijdens de vlucht, van ongeveer een uurtje, hadden we last van wat turbulentie door de onweer waar we doorheen vlogen. Toch goed en wel geland en werden we met de taxi naar ons beach resort gebracht. Hier lekker nog even bij het restaurant in het zand gegeten, waarna we naar ons niet resort waardig huisje gingen om te slapen.

Dag 49: 23-04-2014
Een lekker lui dagje om het resort en het prachtige strand van Phu Quoc te verkennen. En laat ontbijtje werd maar meteen de brunch. Lekker met de voetjes in het zand en heerlijk genoten van het lui lekker bestaan. De eerste kwallen waren gespot, dus no way dat wij hier de zee in zouden gaan. Dan maar even zweten onder de parasol. Hierna hebben we kort maar lekker even langs het strand gelopen en genoten van een fantastisch mooie oranje zonsondergang. Terug bij het resort hebben we gebarbecued op het strand.

Dag 50: 24-04-2014
We hadden gelezen dat Sao Beach het mooiste strand van het eiland is. Dit moesten wij dus zelf ervaren en regelden we vervoer erheen. Het goedkoopst was de scooter met privé chauffeurs die de hele dag op ons bleven wachten. De rit ernaartoe was 28km over slechte wegen zonder asfalt, met kiezelstenen en vele kuilen. Goed vasthouden, want onze drivers reden nogal iets te hard over deze wegen, dus hopen dat we snel op ons bounty strand konden liggen. En dat was het zeker, het bounty gevoel. Wauw, witter dan wit zand, een heldere blauwe zee, ligbedjes, palmbomen en jawel geen kwal gespot. Oftewel lekker ploeteren in de warm hete zee. Hier konden we wel een middagje vertoeven, terwijl onze mannen in de hangmatten verbleven. Helaas moesten we ook weer dezelfde weg terug. Even een douche om al het stof van de woestijnrit eraf te wassen. Fris en fruitig konden we dan ook eten bij het resort naast die van ons. Het is zoals overal happy hour dus daar maakten we even gebruik van door een overheerlijke mango daiquiries te bestellen.

Dag 51: 25-04-2014
Het was al weer tijd om Phu Quoc te verlaten, op naar Cambodja. In alle vroegte vertrokken we naar de haven. Waar we alsnog lang moesten wachten op de boot. Met de boot vaarden we naar Ha Tien. Daar werden we met een busje naar een bedrijfje in het centrum gebracht. Hier schenen we ineens nog twee uur te moeten wachten en werden onze visa geregeld. Heel vaag allemaal, we kregen amper informatie. Uiteindelijk konden we dan naar de grens vertrekken. Bij de grens duurde het ook weer een tijdje, en weer zonder informatie. We moesten een medische verklaring invullen en onze temperatuur werd opgemeten, of we niet ziek waren. We kregen onze paspoorten weer en we waren in Cambodja. Daar stond een busje op ons te wachten om ons naar het plaatsje Kampot te brengen. Onderweg viel het ons op dat de Cambodjanen zich veel minder bedekken tegen de zon dan dat we in de landen hiervoor hebben gezien. En ook is Cambodja veel groener qua landschap. Bij het hostel aangekomen bleek het hostel niet een heel groot succes. Vies, oud en geen airconditioning, niet te doen. Het plaatsje zelf bleek ook wat teleurstellend, erg klein en niet veel te zien of te doen. Binnen een uurtje hadden we dit plaatsje zelf ook wel al gezien. Hier maar niet te lang blijven dus. Wel zou de Bokor Hill de moeite waard zijn, zoals we gelezen hadden. Dan maar even een tour geboekt voor de volgende dag, want wat doe je anders hier...

Dag 52: 26-04-2014
Met een extreem klein busje dit keer, gingen we naar Bokor Hill. Veel te krappe plaatsen achterin, en laat daar nou net plek voor ons zijn. We hadden er al zin in! Kramp en zere knieën en benen, niet normaal. Tijdens de tour hebben we verschillende stops gedaan, bij veelal leegstaande gebouwen, kerken en monumenten gekeken. Waarbij onze gids te veel informatie gaf. Deze informatie kunnen wij helaas niet navertellen. Het was zo langdradig dat wij de groepsleden eens uitvoerig onder de loep namen, met alle spotmomenten van dien. Hilarisch! Sorry familie, wij konden het weer eens niet laten! Het hoogtepunt van de dag was bovenop de hill, we kwamen een monnik tegen (gekleed in een oranje gewaad) waarmee wij voor Koningsdag wel even op de foto wilden. Oranje boven! Uiteraard wilde hij ook een foto van ons, geen probleem. Als laatste stop gingen we kijken bij een luxe casino in the middle of nowhere. Hier was een fonteinenhaag waar je onderdoor kon lopen. Hier werden wij ineens de bezienswaardigheid in plaats van het casino. Mensen stonden in de rij om met ons op de foto te gaan. Helaas, casino gemist. Terug met het busje naar Kampot dan maar. Hier konden we nog eventjes wat voor onszelf doen voordat we de zonsondergang gingen bekijken vanaf een boot op de rivier. We hadden het dagje wel, wederom afgeleid door de groep hebben we twee uur gevaren. Helaas was de zonsondergang niet zo speciaal als gehoopt.

Dag 53: 27-04-2014
Tijd om Kampot weer te verlaten. Hier waren we echter niet getreurd om. We werden opgehaald met een mini busje en helaas er was alleen nog maar plek achterin, wederom met afknellende benen zitten dus. Na een ritje van drie à vier uur kwamen we aan in Sihanoukville. Daar aangekomen waren we natuurlijk weer vermoeid dat een slaapje heerlijk zou zijn. Hierdoor heeft de dag ons verder weinig gebracht.

Dag 54: 28-04-2014
Lekker een dagje strand stond op de planning. Zo gezegd, zo gedaan. Wij ingesmeerd en al op naar het strand. Ligbedje geregeld, en jawel...zon weg. Gevolgd door dikke regendruppels en lekker een beetje onweer. Hmm.. Spullen maar weer ingepakt en eerst maar even geluncht. Dan maar even wat rondsnuffelen bij wat kleding winkeltjes en 's avonds een heerlijke Italiaanse pasta gegeten.

Dag 55: 29-04-2014
Wederom regen en onweer, dus besloten we om te gaan winkelen in de central market. Overdekt, maar warm en benauwd. Hier hebben we beide o.a. een jurkje gekocht. Inclusief het laten vernaaien kostten de jurkjes acht euro per stuk, geen geld dus. Wel moest je hiervoor goed spitten door de vele smalle paadjes en stalletjes, want veel kleding is het gewoon net niet. Hier hebben we dan ook een paar uurtjes kunnen vertoeven. 's Avonds hebben we heerlijk romantisch gedineerd voor twee met een leuk stukje live muziek en een goddelijke cocktail, de raspberry lime diaquirie.

Dag 56: 30-04-2014
Ondanks het slechte weer hadden we toch maar besloten om het bounty eiland Koh Rong Samloem niet over te springen. Vooraf bleek dat bijna alle resorts volgeboekt waren. Uiteindelijk nog een luxe bungalow weten te bemachtigen. Met de partyboot vaarden we naar het eiland, met onderweg een stop om te zwemmen en te snorkelen. Bij het eiland stond onze scooter man ons al op te wachten. Maar met twee mensen, twee grote backpacks en twee rugzakken werd dit op een scooter toch iets lastig. Dan maar de scooter man beladen met onze grote backpacks en gingen wij lopen over het witte bounty strand. En daar was onze strand bungalow. Zoals je het zou verwachten, een leuk hutje op bamboo palen en met palmbladeren bedekt, half bedekt met gaas. Hierdoor kunnen allerlei animals ons hutje komen vergezellen. Zo ook onze twee gekko's, die iets wat aan de grote kant waren en ons de stuipen op het lijf jaagden. Oke, deze grote monsters van 20cm gingen we dus niet even zelf verwijderen. Op naar de receptie, die ons een beetje uitlachten maar zelf ook als een watje het beest met een stokje probeerden te verjagen. Zonder succes, de gekko had zich alleen maar verstopt en zat er niks anders op dan ze dus gewoon maar te laten zitten. Rond een uur of zes/half zeven ging voor een paar uurtjes de elektriciteit aan. Snel alles aan de oplader dus. 's Avonds gingen we bij een resort verder op het strand eten. Om daar te komen moesten we over het strand er naartoe wandelen, in het pikkedonker. Gelukkig lag er in de bungalow een grote zaklamp en hadden wij onze koplampen. Wel eng dat je niks om je heen zag behalve het pad waar je op scheen en de kwallen in de zee. Echt heel veel kwallen! Eenmaal bij The Beach aangekomen, was het daar enorm druk. We hadden goede verhalen er over gelezen, maar we vonden het toch wat tegen vallen en moesten erg lang wachten. Dat was eenmalig dus! Uiteindelijk weer terug lopen over het strand, met onze zaklamp. Onderweg werden we de stuipen op het lijf gejaagd door een paar honden die naar ons blaften. Doodeng, want je ziet dus helemaal niks. Snel naar de bungalow. Daar eerst nog een gekko inspectie voordat we ons bed in durfden. Goed de klamboe dichtdoen, want je weet maar nooit wat voor animals hier je bed in kruipen.

Dag 57: 01-05-2014
In eerste instantie wilden we nog wel gaan fietsen of wandelen op het eiland met een gids. Maar na wat magere informatie besloten we toch om het niet te doen. We konden ook wel zelf op pad gaan werd er gezegd. Dat leek ons een beetje een wild plan met allemaal slangen en schorpioenen in de jungle. Het eiland was namelijk niet meer dan twee standjes, met daar tussenin alleen maar jungle. Dan maar een dagje relaxen. Ontbijten bij het restaurant bij de bungalows, ondertussen met de meest aandoenlijke puppy's op schoot! Er waren heel veel honden bij de bungalows, maar wij waren alleen verliefd op de puppy's, die we ook al namen hadden gegeven: Lennie, Bengie en Dennie. Verder hebben we een strandwandeling gemaakt en ergens geluncht en hebben we op onze veranda zitten yahtzeeen. Wel een beetje optijd douchen, want het was al aardig donker voordat de elektriciteit werkte. Laat staan als het helemaal niet zou gaan werken. 's Avonds hebben we niet weer die donkere strand tocht gemaakt, maar hebben we bij ons eigen resort gegeten. Al is een resort een groot woord, niet wat wij onder de naam resort verstaan. Voordat we gingen slapen wederom weer de animal inspectie en de klamboe heel goed dicht maken.

Dag 58: 02-05-2014
Onze nachtrust werd een paar keer flink verstoord. Eerst waren er honden keihard aan het blaffen dicht bij onze bungalow. Later was er een haan hard aan het kraaien. En het ging ook nog eens heel hard regenen en onweren. Zo'n bungalow is natuurlijk erg gehorig, dus je hoort alles. In de middag gingen we het eiland weer verlaten. Tot die tijd moesten we wachten op de speedboot. Gelukkig konden we laat uitchecken en daarna hebben we nog een tijdje in het restaurant gezeten, natuurlijk weer inclusief puppy's. We wilden ons reisverslag bijwerken, maar dat lukte niet door alle mensen die aldoor met ons wilden kletsen. Het was tijd om met de speed ferry terug te varen naar Sihanoukville. De partyboot zou er te lang overdoen, waardoor we de bus richting Phnom Penh zou missen. Dus namen we de speedferry die er 30 minuten over zou doen in plaats van de 1,5 uur voor met de partyboot. Onze pick up man ging alvast met de scooters en beladen met onze backpacks richting de pier. Hier stond onze man al netjes te wachten met onze backpacks toen wij iets later te voet arriveerden. De speed ferry was toch niet een hele verstandige keuze. Hij ging zo hard over de golfslag dat het misselijkmakend was. Hondsberoerd weer de boot af bij Sihanoukville en op naar de bus die ons naar Phnom Penh zou brengen. In de bus was het al snel over met de pret. Gera voelde zich niet goed en bij de eerste stop ging het dan ook mis. Net als de rest van de busreis, die dus ook veel te lang duurde als je je zo ziek voelt en met een zakje op schoot zit. Eindelijk na vier uur kwamen we aan in Phnom Penh en werden we gelukkig naar het hotel gebracht. Snel naar de hotelkamer waar tenminste een wc is. Niet veel later had ook Paulien het te pakken en konden we om en om een nachtje naar de wc rennen voor vreselijke boodschappen die er aan beide kanten uitkwamen. We hadden een voedselvergiftiging opgelopen op Koh Rong Samloem. Vreselijk, wat een ellende!!

Dag 59: 03-05-2014
Na een vreselijke nacht voelen wij ons nog niet veel beter. In ieder geval zijn we helemaal leeg waardoor het minder rennen naar de wc is. Maar verder kunnen we eigenlijk niks. Tegen de middag toch maar even naar beneden om wat water, cola, fruit en een kaal stokbroodje te halen. Geen succes! Daarna konden we eerst weer plat en eten was ook al geen succes. Toch wel aan de Norrit en ORS om hopelijk toch wat verbetering op gang te helpen. De rest van de dag konden we vrij weinig en lagen we dan ook voornamelijk te slapen in ons bed, airco aan om het iets aangenamer te maken.

Dag 60: 04-05-2014
Pfuu, nog steeds waren we niet echt lekker. Lekker dagje in bed hangen, liggen en slapen. Toch maar weer proberen weer wat fruitjes te eten en een stukje brood, gelukkig bleef het allemaal weer zitten en ging het langzaam beter. Wat doe je als je ziek bent en in bed ligt en verder vrij weinig kunt doen...tv programma's kijken en onze jeugdherinneringen ophalen, haha. Daarna nog heerlijk weggeswijmeld bij Dear John, waarna we zo moe waren dat we eerst even een slaapje moesten doen. 's Middags ging het gelukkig alweer een stukje beter en hebben we heerlijk gebadderd in ons bubbelbad en onze nageltjes gelakt.

Dag 61: 05-05-2014
Gelukkig steeds beter ging het met ons. Maar nog niet in staat om daadwerkelijk uit ons hotl te stappen en dingen te gaan ondernemen. Dus nog even lekker een relaxdagje op de hotelkamer. Tijd om de backpack eens goed op te schonen en wat overbodige dingen achter te laten. Ook hebben we weer redelijk normaal gegeten, dus de volgende dag moesten we het maar weer gaan proberen. Anders krijgen we nog bijna verveling en deze verplichte pauze deed ons wel al iets achterlopen op schema.

Dag 62: 06-05-2014
We voelden ons weer wat beter, dus was het tijd om weer wat culture dingen te gaan doen en bekijken. Met een privé tuk tuk werden we door de stad gereden voor een city tour. Onze tuk tuk chauffeur noemden we al Ernie omdat hij wat dikkig en schattig was. Op pad met Ernie dus! Van te voren hadden we ons alweer in onze tempel outfit gehesen; lange broek en shirt met lange mouwen. Als eerste gingen we naar de Royal Palace. Een grote tuin met vele gouden tempels. In de Royal Palace bevond zich ook de Zilveren Pagoda. Helaas hebben wij deze niet gezien, omdat we hier niet in mochten. Deze dag viel ons toch behoorlijk zwaar na de voorgaande dagen in bed. We moesten wederom wennen aan de hitte en het benauwde weer en dan willen de beentjes ook nog niet goed mee. Ernie bracht ons hierna naar het National Museum. Een mooi gebouw van rood gesteente. De binnenkant was wat minder interessant..vele sculpturen uit de tijd van de Khmer. Na een wat vlug rondje, maar terug naar Ernie die ons naar de Wat Phnom bracht. De Wat Phnom betekent Hill temple, oftewel de trappen omhoog naar de tempel op de berg. Een tempel als zo velen. De trappen naar beneden naar Ernie en op naar onze laatste stop, de central market. Hier konden we de geur van het Khmer eten slecht verdragen net zo min als de hitte en zeurende verkoopsters. Beetje teveel van het goeie na wat dagen ziek te zijn geweest. Terug naar het hotel dus. Een record voor een city tour; 2,5 uur. Terug in het hotel was het dus dan ook tijd voor een slaapje, ook van 2,5 uur. Na het ontwaken hebben we wat gegeten, nog wat gebadderd in ons luxe jacuzzi/bubbelbad zonder bubbels en hierna was het lampje wel uit.

Dag 63: 07-05-2014
Wederom met onze Ernie op pad! We gingen naar de Killing Fields van Choeung Ek. Hier zijn vele mensen in de Khmer rouge tijd omgebracht en vermoord door het Rode Khmer leger onder leiding van Pol Pot, die op 17 april 1975 Phnom Penh binnenstormden. Een derde van de bevolking was na drie jaar en acht maanden op een brute wijze uitgeroeid. Dit was ook nog steeds te zien bij de Killing Fields. Hier deden wij een audiotour waardoor we veel te weten kwamen over deze tijd. Dit was bij vele punten/bezienswaardigheden ook handig. Het gaf een goed beeld van hoe vreselijk deze tijd was. We hebben vele massagraven gezien, kledingresten, botten en tanden en de killing tree waar pasgeboren baby's bij de benen werden vastgepakt en met het hoofd tegen de boom werden geslagen. Ook zagen we de magic tree waar luidsprekers in de boom hingen, waarvan het geluid harder was dan het geluid van de slachtoffers die werden vermoord. Vreselijk! Met de bladeren van een soort palmboom werd de keel ingesneden, zodat de slachtoffers geen geluiden meer konden maken. In een ander massagraf lagen vrouwen en kinderen zonder kleren aan. Tot op de dag van vandaag zie je dat gedeelte uit de oorlog nog steeds terug. De vrouwen bedekken hun volledige lichaam en ook bij een bezoekje aan de zee, blijven de kleren gewoon aan. Van te voren hadden we over de Killing Fields gelezen en gedacht dat er vele skeletten en of onderdelen ervan nog zichtbaar waren in bijvoorbeeld de massagraven. Dit was eigenlijk gewoon een leeg hutje gevuld met zand. Maar door de audiotour werd wel duidelijk gemaakt hoe vreselijk dit was. Ook luisterden we naar verhalen van overlevenden van de Killing Fields. Deze mensen hadden moorden gezien of mensen werden vrijgelaten doordat anderen hun leven voor andere jongere mensen hadden opgeofferd. Aan het einde van de tour kwamen we bij de Gedenkstupa. Deze bestond uit 17 lagen met op iedere laag verschilende delen van skeletten en met op de onderste laag kledingresten en moordwapens. Deze 17 lagen zijn ter ere aan 17 april 1975, de dag waarop dit vreselijke drama begon. De tour sloten we af met de bijbehorende Tuol Sleng Museum ofwel de S-21 Prison. We vonden dit wat tegenvallen. Wat je zag was wat gevangenishokjes en vele ruimtes met foto's van mensen die daar zijn omgebracht. Ernie bracht ons na de indrukwekkende tour terug naar ons hotel. Hier hebben we geluncht en bracht wederom Ernie ons naar het vliegtuig. We kozen voor het vliegtuig, omdat we nog een nare ervaring hadden overgehouden aan de laatste busrit. En aangezien we nu weer minstens zeven uur in de bus moesten zitten, kozen we de snellere, luxere maar wel duurdere uitvoering, 45min vliegen.Op het vliegveld in Siem Reap zou iemand van ons hotel ons komen ophalen, helaas er stond niemand en iedereen was al weg. Na een aantal minuten, net op het moment dat we een tuktuk zouden nemen, kwam Hak aangelopen. Hij was te laat, snel maar naar de tuktuk die 5 minuten buiten het vliegveld stond geparkeerd. We kwamen aan bij een Boutique Hotel in plaats van het door ons gereserveerde guesthouse. De deur werd al voor ons opgehouden en we werden hartelijk begroet. Eenmaal binnen kregen we een verfrissende handdoekje en een ananasdrankje. Het bleek dat er een probleem was in het het guesthouse, waardoor wij een upgrade kregen en wij drie nachten konden verblijven in it luxe hotel inclusief zwembad en butlers die je ongeveer om handen droegen. Zoals de deuren openhouden, tassen dragen, verkoelende doekjes aanreiken en niet te vergeten zelfs je servet op je schoot leggen. Met twee van die meiden ben je bij ons aan het verkeerde adres, hilarisch.

Dag 64: 08-05-2014
Na het ontbijt buffet, ook inclusief werd er een tuktuk voor ons besteld en werden we naar het centrum gereden. Daar hebben we geshopt en geluncht. Een nieuwe tempelbroek en een zonnebril. Hierna was het dan echt tijd om iets cultureels te zien van Siem Reap. Een tuktuk reed ons naar Royal Residence. Maar bij aankomst met de tuktuk zagen we al dat dit niet was wat we wilden zien. We vroegen de tuktuk driver wat interessant was om te bezoeken. Dit was al enige de Wat Preah Prohm Roth. Na wat rondgekeken te hebben namen we de eerst volgende tuktuk terug naar het hotel. Even relaxen en douchen en daarna gegeten bij de Mexicaan en geshopt bij de Night Market.

Dag 65: 09-05-2014
Veel te laat gaan slapen en dus maar weinig uurtjes geslapen toen de wekker ons om 04:00 uur wekte. We gingen als allereerste de zonsopgang bij de Angor Wat tempels bekijken. Hak, onze tuktuk driver haalde ons om 05:00 uur op en bracht ons in een stoet van vele andere tuktuks naar de plek om de zonsopgang te kunnen spotten. Eerst nog even een tempelpas kopen voor deze dag. Even lachen in de camera werd een foto van twee zuurpruimen, veelste vroeg! Bij de Angor Wat moesten we de beste plek zoeken voor de zonsopgang, dat duurde even en met deze benauwde hitte viel dat niet mee en dan is het nog maar 05:45 uur. Maar uiteindelijk hebben we toch wat leuke shots kunnen nemen. Hierna reden we weer terug naar het hotel waar we konden aanschuiven bij het ontbijt buffet. Drie kwartier later stonden we alweer paraat en vertrokken we samen met Hak de tukker en Oan, onze prive guide op naar een lange tempeldag. Wij deden een uitzonderlijke tour, de korte en de grote tour samen en dat in één dag, oftewel extra lang en veel tempels bekijken dus! In totaal hebben we zes tempelgroepen bekeken. De ene tempel was mooier en interessanter dan de ander. En bij sommige tempels hebben we met gevaar voor eigen leven beklommen en nog veel enger, met gevaar voor eigen leven ook weer naar beneden. Bij de Ta Prohm tempels is de film de Tomb Raider opgenomen. Wij vonden deze tempel ook erg mooi. Door de tempels heen groeiden bomen en de wortels ervan liepen over delen van de tempels heen, dit gaf echter een fotowaardig beeld. Oan, onze gids vertelde ons de hele dag door vanalles over de tempels. Iets teveel informatie om na te kunnen vertellen. Onderweg kregen we de schrik van ons leven. Bij iedere tempel moest je je tempelpas laten zien maar deze zat niet meer in de tas, net zo min als de portemonnee inclusief geld en alle belangrijke pasjesen de paspoorten. Nooo, vergeten in het toilet, waar ze deze in eerste instantie niet hadden gevonden. Gelukkig had iemand hem toch netjes afgeleverd en zat alles er nog in, pffieuw! Een ander was schatrijk geworden van de ongeveer 200 US Dollars. Uiteindelijk waren we er wel een beetje flauw van en na zes tempels besloten we de Angor Wat niet helemaal meer te zien. Vermoeid reden we in de tuktuk naar huis, om daar even lekker een tukje te doen. 's Avonds weer naar de Night Market om onze souvenirs voorraad aan te vullen.

Dag 66: 10-05-2014
Met de bus gingen we naar Battambang. De rit zou 2,5 uur duren, maar voordat eenmaal Siem Reap uit waren, duurde het nog vier uur voordat we in Battambang arriveerden. Nog voordat de bus stopte stonden er allerlei tuktuk mannetjes met papieren voor de ramen om bij hun een hotel te boeken. Wij hadden al een boeking en dus vroegen we de man met de naam van ons hotel of hij ons er heen kon brengen. Mr. Blue Batman, zoals hij zichzelf noemde bracht ons naar het hotel. Gratis, een service van het hotel. Daarentegen zou hij het leuk vinden als wij de volgende dag met hem op pad zouden gaan voor een tripje naar de leukste plekjes in Battambang. Wij vonden dit ook een goed idee. Eerst tijd om even te lunchen en daarna even tijd om te relaxen.

Dag 67: 11-05-2014
Zo gingen we dus met Mr. Blue Batman op pad. Bij ons in de tuktuk zaten nog twee meiden, een Franse en een Australische, die ook meegingen. Prima, hierdoor werd voor ons het dagje wat goedkoper. Als eerste gingen we naar de Bamboo train. Hier hadden we al veel hilarische verhalen over gelezen en wilden dit dus graag zelf ervaren. Hier angekomen stond het bamboo treintje al klaar. Je zit op een bamboo vlotje wat vastgeklemd word op vier wielen. De moter wordt erin geplaatst en we gaan! We gaan echt heel hard over de slechte en scheve rails en een aantal kreten zijn niet in te houden. Heel goed vasthouden dus en uitkijken voor de uitstekende takken aan de zijkant. We moesten alle vier de zonnebril opzetten om rondvliegende muskieten te ontwijken. In de verte zagen we al een glimp van de tegenliggende trein. Het ging zoals we inderdaad al hadden gelezen. Er is maar één spoor en elkaar passeren lukt niet. Er moet dus één trein van het spoor. Helaas waren wij dit. Of het nou kwam doordat we het meest beladen waren of omdat we op het spoor heen zaten, weten we niet. Wij moesten dus even afstappen, de treinmannetjes tilden het bamboo vlotje op en legden het in de bosjes, gevolgd door de wielen en assen. Nu kon het tegenliggende treintje een stukje doorrollen, zodat ze onze trein weer konden opbouwen. Wij stonden erbij te kijken en foto's en filmpjes te maken an deze happening. We konden weer opstappen en verder rijden, hilarische uitvoering! Bij het eindpunt werden we overladen door kleine, jonge verkoopstertjes. Hier hadden wij geen trek in en wilden alleen maar in de schaduw zitten. Na een korte pauze gingen we snel weer terug met de bamboo trein. Eerst even de trein op de rails en we konden weer. Deze keer hadden we meer geluk, ondanks dat we drie keer moesten stoppen voor de tegenliggers, konden wij lekker blijven zitten. Wel ontspoorde het treintje, maar gelukkig reden we hier niet zo hard. Even afstappen, de wielen er weer goed opleggen en we reden weer verder. Ongetwijfeld was dit ritje heel gevaarlijk, maar gewoon doen dus! We reden weer verder met de tuktuk en onze eigen Mr. Blue Batman door het echte (arme) leven van Cambodja. Indrukwekkend om te zien hoe die mensen leven. Langs de straten speelden allerlei kindjes die ons schattig toezwaaiden. Hier zie je dus ook weinig scooters en hebben de mensen hier alleen maar een fiets. Onderweg hoorden we op veel plekken muziek. Onze iets wat spekkige tukker vertelde dat het nu het 'wedding season' is, het seizoen tussen het droge seizoen en het regen seizoen in. Massaal trouwen dus! Iets verderop stopten we om de reusachtige bats (vleermuizen) te zien hangen. Deze bats hangen alleen maar in de zon en worden steeds groter door het eten van fruit. Op weg naar de eerste tempel gingen we eerst lunchen. Een noodle' tje in de hangmat! Voordat we in slaap konden vallen, was daar Mr. Blue Batman die ons de weg naar de Phnom Banan tempel wees. Zelf ging hij niet mee en later begrepen we wel waarom. De tempel lag op een iets wat hoge heuvel met vele treden te beklimmen. Oké, daar gingen we dan. We werden geholpen door de jonge kindjes die ons met verkoelende waaiers bedienden. Wegsturen hielp niet, maar in betalen hadden wij ook geen zin. Bovenop de heuvel tijd om even kort uit te rusten. Hierna hebben we hier wat rondgelopen, waarna we de steile en vele treden naar beneden namen. Op naar de volgende tempel. De Phnom Sampeau tempel ligt wederom op een berg van meer dan 1000 treden. Roekoe Roekoe, dat gaan wij dus zeker niet doen! De twee andere meiden gingen te voet en wij gingen lui zoals we zijn achterop de scooter bij twee jongetjes die net uit de poepluiers zijn de berg omhoog. In heel Azië rijden kinderen al op jonge leeftijd scooter, er is dan ook geen leeftijdslimiet, laat staan politie die er wat van zegt. Als eerste bezochten we de Killing Cave. In deze grot werden in de tijd van het Pol Pot regime veel mensen hier vermoord door ze in de grot te gooien. Hier werden ze dan nu ook herdacht. Achter op scooter werden we nog een stukje verder omhoog gebracht om het uitzicht en nog twee tempels van het complex te bewonderen. Maar wij werden bewonderd en werden gezien als een belangrijke bezienswaardigheid voor een hele Cambodjaanse familie. Even poseren voor een prachtige familiefoto voor in het plakboek. Deze foto wilden wij dus ook wel! Het duurde even, maar dan stond iedereen ook keurig binnen de lijntjes op de foto. De tempel was ineens stukken minder interessant. Een paar wild lopende aapjes kwamen voorbij, meer konden we niet meer zien en was het tijd om de dow n hill lopend te nemen. Beneden zaten Mr. Blue Batman en de andere twee meiden al te wachten. Zo snel als wij weer zijn duurde dit natuurlijk even. Tijd om naar de grot met de uitvliegende bats te gaan. Deze bats zouden rond half zes, wanneer het gaat schemeren met miljoenen tegelijk de grot uitvliegen in een zwarte sliert krondelend door de lucht. Ze bleven maar komen. En in de tuktuk richting het hotel zagen we in de verte nog steeds de zwarte slierten vliegen. Na een lange dag, konden we heerlijk het stof van onze lichamen afdouchen.

Dag 68: 12-05-2014
Een dag om in ons geheugen te graven om jullie weer te kunnen voeden met onze belevenissen. Een beetje uitslapen mocht dan wel en na een ontbijtje moesten we maar beginnen met typen, typen en nog eens typen. Wat een dagtaak, maar we hadden wat in te halen. Even een break voor een lunch en daarna gingen we weer verder met typen. Deze dag hebben we weinig anders gedaan. Ja, we gingen op zoek naar een supermarkt..maar in Battambang is deze ontvindbaar. Uiteindelijk hebben we na het hele dorp doorgelopen te hebben een koekje kunnen scoren bij de benzinepomp op de hoek van ons hotel.

Dag 69: 13-05-2014
Veelste vroeg ging de wekker. We gingen met de boot terug naar Siem Reap. Met de bus heen en iedereen raadde ons het aan om met de boot terug te gaan. Het echte, armere leven van Cambodja zou tijdens deze rit te zien zijn. Om 07:00 uur vertrok de boot, en wat voor een boot. We deden nogal lachwekkend toen we de boot zagen; een nogal wankelig, schommelend bootje waar alleen maar locals opzaten en drie blanken, samen ons nog één meid. Het hele hebben en houden moest weer op de boot inclusief half levende kippen en daarna konden we vertrekken. Het begon best prima, de boot schommelde nauwelijks en we gingen best snel. Totdat we in de binnenwateren kwamen en we bocht naar bocht vaarden. Doodeng! Van te voren hadden al gelezen dat de boot vast kon komen te zitten of nog erger, kon kapseizen. En ja hoor na een te krappe bocht waardoor we al in de bosrand zaten en een verkeerde stuurbeweging van de bestuurder lagen we bijna overboord. Pfuuu, jeetje wat een doosangsten hebben wij uitgeslagen. En dit moest nog de komende zeven uur zo duren, hell no. Iedere bocht was het afwachten of we de bocht gingen redden. We hadden ook nog een pauze onderweg, gelukkig want acht uur zonder wc was geen optie. Al was de viese hurk wc ook alleen omdat we hoognodig moesten. Ook op de boot waren we zonder twijfel de bezienswaardigheid van de boot in plaats van te genieten van de buitenwereld. We kregen dan ook fruit om te proberen ook pasten we ook een vriendelijke manier, helaas je moest het gewoon eten. En voor ons zat er ook niks anders op dan onze maria koekjes af te geven aan de kindjes, die ons met smart zaten aan te staren. Achteraf bleek dat de boottocht geen zeven à acht uur ging duren, maar wij deden er maar liefst negen uur over. Iets te veel van het goede. Al hebben wij volop genoten van deze boot trip natuurlijk, familie! Haha. Steeds al we dachten dat we er misschien wel waren kwamen er of wel mensen bij op of er werden mensen met een sloepje van onze boot afgehaald. Bij het eindpunt, tenminste dat dachten wij, sprongen er opeens een grote groep 'gangsters' op de boot, wat bijna op een grote overval leek. Maar deze gasten waren tuktuk drivers en wilden je dan ook heel graag naar het centrum van Siem Reap brengen. Prima, voor ons.

Aangekomen in het hotel in Siem Reap is het tijd om dit megalange reisverslag te posten en jullie op te zadelen met enorm veel letters leesplezier.

In Siem Reap slapen we één nachtje omdat we de volgende dag vliegen naar het zuiden van Thailand naar Phuket en de omliggende eilandjes. Ja we vliegen wat af deze maanden als je je een luxe backpacker wilt voelen. Ons plan was om eerst nog weer een paar dagen Bangkok te doen, omdat we hier nog niet alles gezien hadden, maar door de rellen en opstanden daar is dat ons afgeraden. Dan maar wat langer bij de strandjes, heel vervelend. Na Thailand is Indonesië alweer ons laatste land wat we gaan bezoeken. We landen op Jakarta en bezoeken ook Bali en de naast gelegen Gili eilanden. De tijd gaat voor ons veel te snel en we willen nog lang niet aan ons vertrek denken.

Top dat jullie tot hier hebben gelezen! We zullen jullie beloven dat het volgende reisverslag niet zo lang zal duren dan dit reisverslag.
Dus tot het volgende reisverslag vanuit Indonesië!
Roekoe Roekoe!

Liefs en veel kusjes van de backpackers met luxe.