Een weekje Laos!

Sabaidee lieverds!

Het vervolg van het vorige verhaal vervolgd zich hier...

Dag 14: 19-03-2014.

Om 18:00 uur werden we opgehaald met een klein busje. Wij dachten dat we om 19:00 uur in een grote bus verder zouden rijden, tenminste zo was het ons verteld. Maar dit bleek echter niet het geval. Zo reden we zes uur lang in dit veel te kleine, koude busje. Enorm comfortabel dus.Om 00:00 uur kwamen we aan in Chiang Kong, bij de grens met Laos. Hier was een overnachting voor ons geregeld. We hadden nogal wat moeite met inslapen door het lawaai, dat we de oordoppen maar uit de tas hebben gehaald. Tijd om te slapen.

Dag 15: 20-03-2014

Om 06:00 uur ging alweer de wekker. Tijd voor een stervens koude douche en op naar het ontbijt. Een vies rijstprutje stond er voor de ochtend op het menu. Snel de pan maar weer dicht dus en de niet meer te herkennen snelle jelles uit de tas gepakt, hmm. We dachten dat we om 07:00 uur klaar moesten staan. Voor de begrippen hier, wordt het altijd later zo ook vandaag. De bus vertrok rond 08:30 uur. Op naar de grens om een visum te regelen. Ook daar duurde het allemaal erg lang. Alles gebeurd hier nog met de hand, zo ook de visum voor in het paspoort. Uiteindelijk moesten we nog super snel rijden met de bus om op tijd bij de boot aan te komen. Nog rennend wat eten voor de lange boottocht gehaald en aan boord. Er werd alles mee aan boord genomen een grote volsverhuizing aan spullen door hele families. Dit bleken de voorraden te zijn voor de families aan de Mekong River. Een andere manier dan alles per boot te moeten vervoeren is er dan ook niet. Een lange rit op de boot vertaalde zich al snel in een aantal slaapjes. Ook werd de lonely planet uit de tas gehaald en hebben we ons alvast ingelezen in de plaatsen in Laos. Ondertussen genoten vab de prachtige uitzichten vanaf de boot. Bizar dat er hier gewoon mensen in miniscule dorpjes leven. Na al die uren op de boot is het uitzicht wel wat eentonig. Af en toe zie je nog een verdwaalde bizon aan de rand van de rivier staan. Eenmaal aangelegd in Pak Beng, stond een grote groep kinderen ons al op te wachten. Super lief, maar je moest je tassen en spullen goed vast houden. Deze kinderen waren gretig en wilden alles van je hebben. Vooral de bananen en de mentos waren in trek. Snel instappen in de truck en op naar het guesthouse. Prima kamer en ook het eten in het restaurant was goed te doen. Alvast even wat voedsel voor de volgende lange bootdag gescoord en slapen maar!

Dag 16: 21-03-2014.

Na een goede nachtrust, een voor het eerst in een aantal dagen weer een warme douche, dan wel met een klein straaltje en eindelijk weer een yogurtje met musli en verse fruitjes, konden we weer op de boot stappen. Om 9:30 uur vertrok de boot, voor wederom een lange boottocht die tot het eind van de middag duurde. Eenmaal aan het varen, bleek het veel kouder dan gedacht. Kippenvel, brrr. Helaas konden we niet zo snel extra kleding uit de backpack pakken. Dus dan maar een grote handdoek over de beentjes en proberen slaapjes te doen. Tussendoor nog even de nagels gelakt, prima tijdverdrijf. Om 16:30 waren we dan ineens in Luang Prabang, dachten we. Iedereen van de boot af. Komen we bepakt, bezakt en bezweet op de heuvel aan, moesten we nog 10 km in de tuktuk. Samen met een groepje Nederlanders en drie lokale mensen met een mega vis aan een haak in de hand (zonder zakje er om) op naar Luang Prabang. Daar midden in het centrum aangekomen hebben we de weg aan de tuktuk chauffeur gevraagd naar ons hostel. Dus wij lopen, want het zou dichtbij zijn. Wat bleek, had hij ons de verkeerde kant opgestuurd. Wat een tocht! Verdwaald en al en afzien voor het ruggetje. Eindelijk zaten we op de goede weg en hadden we heel Luang Prabang ongeveer al gezien, kwamen we aan bij ons meest luxe hotel tot nu toe. Wat een genot! De hotel eigenaar zag ons kapot aankomen en gaf ons wat te drinken en bracht ons daarna naar onze prachtige kamer en tilde onze beide backpacks, wat een lieve man. Daarna in het centrum wat gaan eten en over de night market gelopen. Terug in het hotel tijd voor een slaapje in dat goddelijke bed.

Dag 17: 22-03-2014

Na een heerlijk ontbijtje gingen we Luang Prabang en haar vele tempels en bezienswaardigheden bekijken. Het hoogtepunt was toch wel de Phusi, een tempel midden in Luang Prabang, boven op een heuvel. Daarvoor moesten we 328 treden beklimmen. Maar wat een prachtig uitzicht over heel Luang Prabang! Op naar de volgende reeks tempels. Erg indrukwekkend met veel goud, maar lijkt allemaal wel veel op elkaar. 's Middags hebben we even wat ontspanning genomen in en bij de hotelkamer. We hadden namelijk openslaande deuren, waar je ook lekker buiten kon zitten. Paulien wilde de deuren dichtdoen, waarop Gera zegt 'Laat maar lekker open joh' met zo'n geweldig accent dat we niet meer bijkwamen. Dit zinnetje herhalen we dan ook nog geregeld. Dit 'laat maar lekker open joh' resulteerde wel in heel veel "neefjes" in de kamer, die ons 's nachts lek hebben geprikt. Nog even met Regina geskyped, want ze was jarig. Daarna uit eten geweest en lekker gaan slapen.

Dag 18: 23-03-2014

Voor vandaag hadden we een grotten en waterval tour geboekt. Weer optijd uit bed dus om vroeg te vertrekken. Toen we met een aantal anderen in het busje zaten, bleek dat iedereen een andere tour had geboekt. Bijzonder! Als dat maar goed komt dachten wij. Als eerste kwamen we via onmogelijke weggetjes aan bij een olifantenfarm. Dit hadden wij niet geboekt, we hadden immers al een ritje op een olifant gemaakt. Wij zouden dus moeten wachten totdat de rest terug zou zijn na hun tochtje op de olifant en dan zouden we met zijn allen naar de grotten gaan. Maar wij hadden geluk. Er was nog een olifant over waardoor wij ook nog een kort olifant ritje mochten maken rondom de farm. En dat helemaal gratis! Ondertussen maakte onze privé gids een hele fotoshoot van ons. Nadat we weer waren afgestapt konden we voor 5000 kip (ongeveer 45 eurocent) een tros bananen kopen en onze olifant voeren, super! Daarna gingen we met het busje richting de grotten. Om daar te komen moesten we eerst nog met een te wankel sloepje de Mekong rivier overvaren. Weer eens onverantwoord, maar weer veilig overgekomen. Aan de overkant aangekomen gingen we eerst naar de bovenste grot, waarvoor we weer heel wat treden op moesten. Helaas waren al die treden het niet zo waard deze keer. De grot, of nou ja inham, was zo donker dat je niks zag en er stonden maar een paar boeddha beelden. De trappen maar weer af dus en op naar de andere grot/inham. Stukken beter, veel meer beelden en prachtig uitzicht. Daarna weer terug met het sloepje en busje naar de olifanten farm voor een lunch. Er stond weer eens rijst op het menu, verrassend. Hierna reden we naar een village van een lokale bevolking, waar ze whisky brouwen. Dit hadden we al eerder gezien waardoor we er snel op waren uitgekeken. Na deze village werd de rest van het busje naar het hotel gebracht en bleven wij als enige over om naar de Kouang Si Waterfall te gaan. Deze waterval was zeker een hoogtepunt van de dag, heel mooi! We kregen anderhalf uur de tijd om het hele park te bezichtigen, eigenlijk veel te kort. Dus een sprintje trekken door het park. Hierna werden we afgezet bij ons hotel. Na wat te eten in het centrum en een goddelijke shake gingen we slapen. Morgen namelijk erg vroeg op om het monniken ritueel bij te wonen.

Dag19: 24-03-2014

Om 5:00 uur ging al de wekker. Snel aankleden en op naar het centrum om de monniken en hun ochtend ritueel te zien. We vertrokken zo snel dat we de poncho waren vergeten, het begon natuurlijk hard te regenen. Dan maar doorweekt, gewoon doorlopen. Gelukkig werd het droog toen het ritueel begon. De lokale bevolking en een aantal toeristen zaten aan de kant van de weg met rijst en verpakte koekjes. Dit geven zijn aan de monniken wanneer zij voorbij lopen. Zo ontvangen de monniken hun eten voor die dag. Dit mogen ze tot 12:00 uur 's middags opeten. Sommige monniken gooien ook weer een deel van hun voedselvoorraad in mandjes van de lokale bevolking. Wij begrepen niet helemaal waarom ze dit deden. Om 6:30 uur liepen we terug naar het hotel. Tijd voor een douche en ontbijtje. Met de tuktuk zijn we daarna naar de Wat Xieng Thong tempel gereden. Dit was de mooiste tempel in Luang Prabang. Daarna langs de Nam Khan rivier naar de Wat Aphay tempel, deze was nogal verstopt. Ook hebben we nog de Wat Wisunarat tempel bekeken, de oudste tempel in Luang Prabang. Daarna een lekkere fruit shake (die hebben ze hier in overvloed) en een crêpe gescoord en heerlijk belegde broodjes voor onderweg. Eens geen rijst, heerlijk! Bij het hotel stond ons minibusje al klaar om maar Vang Vieng te gaan. Dit scheen een rit van zes uur te zijn, maar dit werd wat korter. We deelden het busje met nog twee meiden. Zij zaten verder voorin waardoor wij meer achterin moesten zitten. Geen succes. Het busje reed veel te hard, de wegen waren te slecht, te veel bochten, er liepen te veel dieren over de weg waarvoor we moesten uitwijken, waardoor je wel eens richting het plafond werd gelanceerd. Toeteren kunnen de chauffeurs hier ook heel goed, naar alles en iedereen. Dan schrik je je elke keer weer kapot. We waren dus ook heel blij toen de chauffeur zei dat we nog 40 minuten moesten rijden in plaats van nog eens 2 uur en 40 minuten. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij ons hostel in Vang Vieng. De luxe van de afgelopen dagen die we waren gewend zat er even niet meer in. Maar wat wil je voor twee euro per persoon per nacht. We zijn dus snel het plaatsje in gegaan om te eten. We kwamen er al snel achter dat het een party place is. Het Salou van Loas voor backpackers. Na het eten en wat winkeltjes kijken zijn we gaan slapen, we hadden immers voor de dag erna alweer een tour geboekt waar we vroeg voor moesten opstaan.

Dag 20: 25-03-2014

Na wat wikken en wegen en wat enge verhalen te hebben gelezen gingen we het vandaag dan toch doen, tuben in de rivier. Vroeg opstaan en een ontbijtje scoren onderweg naar het tentje waar we de tour hadden geboekt. Daar moesten we weer veel te lang wachten totdat we werden opgehaald, Laotiaans tempo. Ondertussen kwamen we al aan de praat met een Engelse jongen en een Zweeds stel. Heel gezellig! Maar ook nu kwamen we er achter dat we niet allemaal dezelfde tour hadden geboekt. Dat zal wel normaal zijn in Laos. Uiteindelijk werden we opgehaald en reden we in een truck naar een grot waar we met de tube band en koplamp op de grot ver in gingen. Super leuk! Dit hadden we niet verwacht. Dit was nog een een grot zoals wij een grot kennen en dat nog wel drijvend op een band. Eenmaal terug uit de grot kregen we een lunch, wederom rijst, maar deze keer ook met een barbecue spies, stokbrood en fruit. Heerlijk! Na de lunch reden we naar de plek waar de rest ging beginnen met kayakken. Wij waren de enige twee die alleen maar gingen tuben, dus moesten we wachten. Toen iedereen aan het kayakken was reden wij een stukje verder richting Vang Vieng, waar wij begonnen met tuben. Bikini aan en in de band liggen op de rivier. Op sommige stukken was er wat meer stroming en moest je vooral je kont omhoog doen om die niet aan stenen te schaven. Maar op de meeste stukken was er geen stroming en moest je met je handen peddelen om vooruit te komen, wel vermoeiend na vier uur lang. Tijdens het tuben kwamen we drie barretjes tegen waar je wat kon drinken en relaxen. Het eerste barretje was al na zo'n 100 meter van onze startplek, dus zijn wij naar het tweede barretje gegaan. Hier hebben we heerlijk wat drankjes gedronken en in de zon gelegen en genoten van de muziek. Uiteindelijk toch niet te lang gebleven, omdat we weer eens een privé gids bij ons hadden die op ons wachtte. Vonden we ook wat sneu. Dus een drankje mee op de band en gaan, genieten! Onderweg kwamen we weer mensen van onze groep tegen en werden we geregeld nat gemaakt door voorbijgaande kayakkers. Ook was het een prachtig uitzicht onderweg. Uiteindelijk duurde het tuben bijna vier uur. Te lang, de zon was al achter de bergen en wij zaten verkleumd en bibberend op de band. Maar eindelijk waren we er. Snel wat kleding aan doen en het centrum in om te eten. We hadden zo'n zin in pizza, dus dat moest het worden. We belandden bij een tentje waar er ook allerlei drugs op de menukaart stond. Heel bijzonder. Uiteindelijk kwamen de pizza's. Die kregen we geserveerd in een afhaalbak zonder bestek. Heel bijzonder!! Eerst maar even vragen of dit voor ons was en of we het hier wel mochten op eten. Daarna waren we zo moe van deze leuke dag dat we vroeg gingen slapen.

Dag 21: 26-03-2014

Om 5:00 uur was het al weer tijd om op te staan. We hadden iets heel spannends geboekt, een luchtballonvaart over Vang Vieng. Om 6:00 uur werden we opgehaald met een busje en haalden we nog meer mensen op. In totaal 16 man, wel heel veel voor één luchtballon vonden we, maar het bleken twee luchtballonnen te zijn. Toen we op het veld met de luchtballonnen aankwamen liepen wij naar de eerste luchtballon, ook de mooiste trouwens met heel veel kleurtjes. Het ging allemaal heel snel. Voordat we het wisten stonden we al in het bakje. Paulien moest bij de pilot en de gasflessen staan. Doodsangsten hadden we. Maar daar gingen we hoor, met trillende beentjes en klotsende oksels stegen we op. Eerst even wennen, maar na een tijdje konden we er wat meer van genieten. Wauw, wat een geweldig uitzicht zo met zonsopgang. Na drie kwartier in de lucht daalden we weer voor de landing. We zagen de mannetjes al onder ons rennen om aan het bakje te hangen bij de landing. Daar landden we dan in het weiland. Met wat gegil omdat het bakje bijna omviel, kwamen we dan veilig en wel aan de grond. Wat een belevenis. Daarna werden we weer terug gebracht naar het hostel. Nog even in het centrum rondkijken en lunchen en daarna met een busje richting Vientiane. Er stond ons weer een reis met veel kuilen, hobbels en bochten voor de boeg. Dit keer wel iets korter gelukkig. In ongeveer drie uur rijden waren we in Vientiane. Op naar ons hostel. Een stukje lopen, maar opzich te doen. Het was alleen wel zo warm, dat bij aankomst een douche niet overbodig was. 's Avonds wat gegeten en lekker slapen, maar ook 's nachts wel erg warm.

Dag 22: 27-03-2014

Vandaag konden we een beetje langer slapen. Als ontbijtje kregen we een gepocheerd ei, drijvend in zure olie. Beetje jammer. Dan alleen maar droge toast. Met dit ietwat karige ontbijt gingen we op pad naar de Vietnamese Ambassade om een Vietnamees visum te regelen. Dit is lastiger te regelen dan in de andere landen. Na wat invulwerk werd ons verteld dat we de paspoorten de volgende dag weer op konden halen. Toen maar lopend naar het centrum voor een lunch en op zoek naar een leuke city tour voor de dag erna. Bij ons in het hostel werd ook zoiets aangeboden, maar deze tour bleken ze niet meer te doen. Waarom prijzen ze dit dan nog aan vraag je je af. Het was weer een snikhete dag, rond de 40 graden. Nog maar weer een keertje extra douchen. 's Avonds lekker gegeten bij een Indisch restaurant en zijn we over de night market gelopen waar heel veel vliegende mieren waren, heel vies. Op deze markt hadden ze erg veel kleren en weinig tot geen locale gerechtjes en fruitshakes. Alleen lopen ze nogal wat achter wat betreft de kleding, het is het allemaal net niet. Al zijn de jurkjes wel erg leuk. Terug naar het hotel, douchen en leker zwetend slapen in de hitte.

Dag 23: 28-03-2014.

Vandaag toch maar iets anders dan een gepocheerd ei als ontbijt. We gingen voor de pancakes gecreëerd met honing en plakjes banaan, jummie! Om 08:00 uur zouden we worden opgehaald voor ons citytripje door Vientiane. Ook hier werd het later, half 9. We waren de enigen voor deze trip. Dus hadden we een privé gids en een privé chauffeur, die zich eerst beide verontschuldigen voor het te laat komen. Als eerste gingen we naar de Ho Phra Keo tempel. Onze gids vertelde over de verschillende boeddha's. Helaas hebben wij hier wienig van meegekregen door de slechte verstaandbaarheid van onze gids. Weer in het busje rijdend naar de volgende tempel, de Pha That Luang. Hier was weer erg veel goud te zien en mooie beelden. En het busje vervoer ons naar de volgende stop, het Buddha Park. Enorm veel grote beelden van verschillende boeddha's stonden hier. Je kon zelfs in een enorm groot boeddha hoofd naar boven klimmen, waar je uitzicht had over het hele park. De trappen en ingangen zijn niet gemaakt voor Europeaanse lengtes. Het accent van onze gids, met al de door ons gekregen naam Ragebol, kregen we iets beter onder de knie. Jeetje wat was het heet en benauwd zeg, 40 graden ongeveer. Hierna was het tijd voor onze lunch. We zouden samen met onze gids en chauffeur samen met de lokale bevolking gaan eten. Dus geen lekker broodje, maar Lao voedsel. Tja, wat kies je dan, als je niets kent van de kaart. Uiteindelijk gingen we dan toch maar voor de dried egg noodle, wat prima te eten was. De lokale thee was niet te drinkmen, dus namen wij maar even een heerlijk mango-annanas shakeje als toetje, goddelijk. Terug lopend naar de bus moesten wij ineens enorm hard lachen. Wat een gezicht, wij steken gewoon een kop boven onze mannen uit. We voelen ons hier nogal groot. De hooguit 150cm mannen vonden dit echter niet grappig. Als laatste stop gingen we naar Patu Xay, de Arc Du Triomph van Laos. Eerst weer wat treden te beklimmen, maar dan weer een mooi uitzicht over de stad. Daar zijn we nog op de foto gevraagd door een local, euh oke. Zeker nog nooit een falang gezien. Falang is het woord voor blanke buitenlander zijn we inmiddels achter. De locals praten veel over ons. Terug in het busje vertelde onze gids dat de trip er voor vandaag op zat. Oke, korter dan verwacht, voor de verandering dit keer en werden we naar ons hostel gebracht. In het hotel hebben we onze vliegtickets naar Hanoi en hostel hier geboekt. We moesten de hitte weer trotseren, om het visum bij de Vietnamese Ambassade op te halen. Even een ritje met de tuktuk dan maar. Ook daar kwamen we weer bekenden van eerder deze reis tegen. Wij zijn niet de enige backpackers die het vliegtuig verkiezen boven een goddelijk busrit van 22-30 uur! Dan maar wat extra dagen goedkoop rijst eten. In het centrum gingen we heerlijkpizza en een feta salade eten, jum! Helaas werd het ook happen naar vliegende mieren die opeens in een stoet voorbij kwamen razen. Dit demde de eetlust enorm, beetje jammer.

Dag 24: 29-03-2014.

Vandaag is alweer onze laatste dag in Laos. Er staat niet zoveel op de planning, naast het uitchecken, reisverslag typen, lekker op zijn Frans geluncht, zweet gecreëerd en op naar het vliegveld. Op dit moment zitten we te wachten totdat we naar Hanoi kunnen vertrekken, nog even een geniaal verhaal. We werden met de tuktuk naar het vliegveld gebracht. Hier afgezet namen we maar een karretje, want zin om met onze backpack te sjouwen hadden we niet. Dus wij rijden twee meter met het karretje, komen we binnen direct al bij de incheckbalie. Hahaha, een beetje onnodig misschien, waardoor we nogal wat bekijks hadden en wij in een deuk lagen. Snel de tassen er af en het karretje maar terug brengen.

Op naar nieuwe avonturen in Vietnam en dus tot het volgende reisverslag vanuit daar.

Liefs Paul en Geer